قلیان از دیرباز در خانواده‌های ایرانی وجود داشته است و از همان دیرباز همه از آن استفاده می‌کرده‌اند. نمی‌دانم چرا قلیان با این همه ضرر هیچ وقت مورد انتقاد پدران و مادران قرار نگرفت و نمی‌گیرد.

من خودم یادم هست که پدرم حتی نمی‌گذاشت زیرسیگاری‌اش را خالی کنیم، چون اعتقاد داشت سمی است، ولی من خودم جلوی همان پدر با عمه‌ام قلیان می‌کشیدم، آن هم نه قلیان میوه‌ای که سوسول‌بازی است، قلیان با تنباکوی خوانسار که یک پکش می‌توانست من را افقی کند. آن روزها که پدرم سیگارهایش را تا آخر فیلتر می‌کشید که مبادا ما ته سیگارهایش را بدزدیم و بکشیم، من در خانه با مادربزرگ و عمه‌ام مشغول قلیان کشیدن بودم و پدرم هم هر وقت من را می‌دید که از تندی و سنگینی تنباکو سیاه شده‌ام و نفسم درنمی‌آید بلند می‌گفت: قربان پسرم بروم که قلیان می‌کشد! بعد هم مادربزرگ و عمه‌ام با هم دعوای‌شان می‌شد و هر کدام می‌گفتند رضا را من قلیان‌کش کردم!

آن روزها بساط قلیان در خانه ما پهن بود و زغال را روزانه مصرف می‌کردیم. یادم هست وقتی بدنه قلیان چوبی عمه‌ام ترک می‌خورد برایش یک آدامس خرسی را خوب می‌جویدم و بعد با آن آدامس ترک را پر می‌کردم و بعد جایزه‌ام هم این بود که قلیان بکشم. بنده از بیان این خاطرات متاسفم ولی می‌دانم برخی که دارند این خاطرات را می‌خوانند می‌گویند ساکی عجب خانواده‌ی باحالی داشته است! به هر حال حالا پزشکان درباره کشیدن قلیان به ویژه با تنباکوهای میوه‌ای هشدار می‌دهند و آن را عامل بسیاری از بیماری‌‌های لاعلاج می‌دانند! توصیه من هم به همه شما این است که لطفاً نکشید و اگر می‌خواهید چیزی بکشید نقاشی بکشید